Jólavefur Júlla - Jól hjá Gunnþóri Eyfjörð Gunnþórssyni

Jól hjá Gunnþóri

Því svo elskaði guð heimin að hann gat son sinn eingetinn ... Þessi orð standa skrifuð og staðfest í helgri bók. Þegar ég fæddist í þennan heim var ég ferskur eins og nýkreistur appelsínusafi, reyndar finnst mér ég vera það ennþá, enda ekki nema rétt 26 vetra gamall. Ég var ekki eingetinn í þennan heim frekar en önnur börn á þeim tíma. Þegar ég átti mín fyrstu jól var ég engan veginn með á nótunum um helgihald og hefðir sem tilheyra jólum. Jól á Íslandi eru skemmtilegur tími, ekki einungis vegna þess að Krist(björn) Arngrímsson góður vinur minn og gamall bekkjarbróðir(1975) er fæddur á jóladag, hann er sannkallað jólabarn og skírður í höfuðið á Kristi Jesú. En hvað um það, ég hef lifað rúm tuttugu jól á Íslandi og einnig hef ég haldið jól í Ghana 1995 er ég var skiptiliði þar, jólin 1998 hélt ég einnig í Afríku en þá drjúgt sunnar eða í Namibíu þar sem foreldrar mínir búa. Í fyrra hélt ég svo jólin í Hollandi, nánar tiltekið í Rotterdam þeirri merkilegu hafnarborg sem hefur byggst upp með geysilega skemmtilegum arkitektúr eftir sprengjuregn í síðari heimsstyrjöldinni. Í Ghana var ekki verið að hafa fyrir skreytingum eins og við gerum hér á Íslandi, á mínu heimili var stórum pottablómum komið fyrir á víð og dreif og hvítt gervijólatré var skreytt með jólakortum, aðsendum! Þrátt fyrir mikla kristni, kirkjusókn og almennt helgihald árið um kring var farið afslappað í jólin heima hjá mér í Tema. Á aðfangadag var slappað af, borðað Fufu (Fúsi, þú verður að koma með næst til Ghana og bragða FufuJ) hér vitna ég í mörg og merkileg samtöl míns og Sigfúsar Þorvaldssonar togarasjómanns á Björgvin, góður maður og afskaplega vel lesinn. Eftir magafylli af Fufu og reyndar nokkra eftirvæntingu eftir jólastemmingunni sem reyndar kom aldrei fór ég með Kwabena(fæddur á miðvikudegi) vini mínum á veitingastað um kvöldið þar sem við gúffuðum í okkur kjúkling og hrísgrjón og ræddum um íslenskar konur. Á jóladag fór ég með vinum mínum á ströndina þar sem við steiktum líkamann og chilluðum á kantinum.

Í Namibíu hélt ég jól með Árnýju og Ara sem eru systrabörn mín búsett á Bakka í Svarfaðardal og Árný á heima í Hollandi, í Namibíu er hásumar á jólum og hitinn mikill, við áttum yndisleg jól með mömmu og pabba, í stað snjós er mikill hvítur sandur í Lüderitz þar sem ma&pa búa. Það var afslappað og huggulegt að vera í sól og sælu í henni Afríku, við snæddum saman namibískan svínahrygg sem var afar góður með Stellenboch rauðvíni. Á annan í jólum fórum við pabbi í leiðangur með Ragga vélstjóra að veiða humar í einni vík sem fáir fara um. Ég lærði þarna að leggja humargildrur og veiðin var vonum framar enda var svo slegið upp humargrillveislu um kvöldið fyrir alla Íslendingana í Lüderitz. Um áramótin söfnuðum við feðgar í brennu sem samanstóð af nokkrum stolnum brettum og öðru drasli sem við tíndum til. Brennan var staðsett í fjörunni skammt frá hótelinu og var í fyrstu ætluð okkur íslensku lúðunum en fljótt dreif að ferðafólk og innfædda sem þótti uppátækið skemmtilegt og stemming myndaðist, enda fátt skemmtilegra en að hafa gaman saman eins og stendur.

Í Hollandi var ég um jólin 2000 í Rotterdam hjá Hermínu systur og fjölskyldu ásamt Gumma og Ósk sjúkraþjálfum og börnum þeirra en þau eru vinafólk Arnars og Hermínu. Það var ósköp þægilegt að vera í Hollandi, yfirvegað samfélag og lítið um stress í fólki. Gummi bar með sér hreindýr sem hann skar til og snæddum við það ásamt öðru gómsætu. Við höfðum á orði á aðfangadagsmorgunn að nú vantaði bara snjóinn, viti menn, uppúr hádegi byrjaði að mokhríða og jólin komu í hús, allir út að leika og göslast í snjónum. Við hluti af eldra fólkinu fórum milli jóla og nýárs til Amsterdam og að sjálfsögðu fórum við og fengum okkur kaldan drykk í Rauða hverfinu sem skartaði jólaljósum og litskrúðugu mannlífi. Það sem mér fannst þægilegast við dvölina í Hollandi var að maður þurfti ekki að mæta eitt né neitt til dæmis í jólaboð, maður slappaði bara gjörsamlega af við spil og huggulegheit með góðu fólki. Ekki er þar með sagt að mér leiðist jólaboð, síður en svo, þegar ég er heima á Dalvík á jólum er ómissandi að fara inní Steinnes á jóladag og hitta föðurfjölskylduna þar sem ávallt er kátt á hjalla. Svo fer maður til Siggu og Vals og auðvitað til ömmu og afa. Mér finnst gaman að hitta ættingja því maður er manns gaman.

Þessi jólin verð ég svo í Namibíu ásamt Hollandsgenginu og mömmu og pabba. Jólin er tími sátta og samverustunda, margir eiga um sárt að binda eftir að hafa misst ættingja og vini á liðnu ári, ég hef persónulega misst góðan vin sem ég minnist með bros á vör því er við hittumst var engin lognmolla í samræðunum og mikið hlegið, ég minnist Sveins Birkis sem góðs drengs. Það er nauðsynlegt hverri manneskju að tala um hlutina og ekki síst á svona tímum þar sem söknuðurinn er þungbær, við sameinumst og aðstoðum hvert annað eins og Jesús kenndi okkur. En gleymum ekki að brosa og lifa skemmtilegu lífi.

Ég vil nota tækifærið og óska vinum og ættingjum gleðilegra jóla og farsældar í framtíðinni,

Gunnþór Eyfjörð G. mannfræðinemi. Birtist í Bæjarpóstinum Dalvík jólin 2001